zaterdag 30 juli 2016

Keep it simple, vriend!



 

Zeker zo’n kleine veertig jaar geleden, zo lang dus al,  ben ik in Tel Aviv bij mijn beste vrienden Tzafi en Miki, alwaar Miki mij eens tussen de middag meeneemt naar een lunchvoorstelling in de bioscoop. De presentatie van de SAWA REEL. Gelijk alle megalomane bedrijven, organisaties, instanties, voetbalclubs, radio- en televisiestations vinden deze jaarlijks plaats, ook in Tel Aviv. Een eigen pikoppoetserij van heb ik jou daar, maar ben bereid te kijken. Bovendien wij hebben al, alle drie, de beste vriendschap sinds lang. De Sawa Reel is een jaarlijkse show namens de Screen Advertising World Association, die elkaar wel een veertje en nog meer wil aanreiken.  Ergens in die periode, het moet er vér vóór zijn (…) weet ik uit de eerste jaren marketing dat deze les zich afspeelt. Er wordt een trits commercials alleen voor bioscoop, de bioscoopcommercials, afgespeeld. Ik herinner me geen applaus, drank, feest, prijzen. Ongetwijfeld dat dat achteraf plaatsvindt. Ik ben het ook kwijt, want ik heb zelf al twee commercials uitgekozen, die mijn eigen trofee krijgen, enfin zo droom ik. Ik heb twee commercials gezien. En nog steeds zo vaak! Reclame is onderdeel van marketing. Eén van de aspecten, vind ik, het creeeren van langdurige relaties. En geloof me ik ga geen lesje afdraaien, slechts koester steeds mijn eigen bevestiging wanneer ik die twee commercials zie, of datgene dat er op lijkt. In zo’n les marketing leer ik over het begrip AIDA, nee niet de opera. ‘Mijn’ Aida is een marketingmodel, traps- of stapsgewijs naar Attention, Interest, Desire, Action. Heb je ‘m? Dus eerst stap één en ga zo maar door naar vier. Zo wordt een reclame euro zo optimaal mogelijk besteed. Aandacht dus om naar iets te kijken. Belangstelling voor positieve aspecten. Dan de drang omgezet in verlangen of voorkeur iets te kopen. En dan actie. Actie! Het daadwerkelijk uitvoeren van die stap.

Je zit in een donkere bioscoop. Zwart. Het bioscoopscherm over de héle breedte en het is donker. Doodstil. Iedereen is in afwachting. Stil. Het doek wordt van zwart… gitzwart. Gitzwart. Op het scherm een etiket van een flesje, niet het flesje zelf, een stukje citroen en het logo. Alles in kleur. Met geluid niets anders dan Ssssssssssssssssssssssssssssssssssssssch en het geluid dat in een niet zichtbaar glas valt van Schweppes. Meer hoef ik niet te zeggen. Je kunt het jezelf visualiseren en ik weet ….raak! Dus als ik naar tonic vraag, of een gin tonic, of een ‘gewone’ merknaam wordt soortnaam, dan heb ik het over een Schweppes. Dé Schweppes. O, ik ben geen echte Schweppes drinker, maar de idee wanneer ik weer een prijswinnaar voorbij zie komen. Pay off: Schweppes!

De tweede gaat over IBM. Nu moet je weten dat het vervaardigen, produceren van een telvisie- of bioscoopcommercial vele honderdduizenden kost. Nu de gedachte, jouw gedachte ook op nul. De donkere bioscoop. Een wit scherm. Een blanco doek. Een vers velletje papier. Het scherm is het papier. En andersom. Ik heb na het zien van deze commercial alle talen van de wereld nagezocht en verdomd dit is de enige schrijfwijze. Ik spreek over IBM. International Business Machines. Zo ook van de schrijfmachine. Dan de tekstverwerker. Ik sla periodes over uit het hele IBM leven. Uiteindelijk tikt de typmachine –dat zie en hoor je op het scherm- de letters “schreibmaschinen”. Dat kan dus alleen maar in het Duits. Het is en blijft stil, hetgeen voor Duitsland wel opmerkelijk is. Op het moment dat je de “X” hoort een vreemd geluidje, een soort klik. De correctietoets. De secretaresse drukt op het knopje en de letters ibm in Schreibmaschinen worden automatisch hersteld, gecorrigeerd in ….. SchreIBMaschinen. Van onderkast in kapitaal! Briljant en eenvoudig. Jaren dus ná de Sawa Reel raak ik nog in extase!

Uit een ander lesje. Marketing op de VU: het creeeren van duurzame relaties. Houdt het eenvoudig, vriend!


Scoop! Scoop! Stop the presses!! Weliswaar geen radio- of bioscoopreklame, maar deze spreekt mij zooooo aan! Vandaag 28 juli 2016 een héél actuele actie. Met dank aan Raya en The Economist. Op Times Square. Prijswinnaar van dit jaar!

 

2 opmerkingen: