Ja, ik weet er zijn veel belangrijker zaken in de
wereld. Anno nu: de wereld staat in de fik. En Vromen heeft het hier over… Ik
verbaas me al jaren niet meer dat ‘mensen’ hun email niet beantwoorden. Ik noem
geen voorbeelden, maar netjes is het niet. Bedrijven. De overheid. En als er
dan iets is en je trekt van leer dan een klachtendame die je opbelt in drievoud
om de klacht te noteren. Er gebeurt niets. De zaak is meteen ten einde. De
lokale overheid is er ook zo ééntje. In dit geval Amstelveen. Daar woon ik.
Ik heb wel ’s een brief of email gestuurd aan de
Gemeente Amstelveen. De post deugt niet, we hebben zieken, uw brief of email
moet toch ergens zijn, ik denk dat u een antwoord krijgt van die of die, ja, we
zijn er mee bezig hoor, komt goed.
Vrij recent heb ik mij tot de Burgemeester van
Amstelveen gewend. Niet over de zaak van een tijdelijke opvang van
vluchtelingen. Daar maken anderen hun hobby maar van. Hoe dan ook: ik krijg géén
antwoord. En denk je dat die kalle (vrouw) mij blij maakt?
Waarom zit er een portier in een auto? Dan
kan de berijder in- en uitstappen. Waarom gaat een portier open en dicht zoals
ie gaat, in die zin dat de hele deur helemaal open kan? Die ruimte hebben
invalide mensen nodig om in- en uit te stappen. Een voorbeeldje slechts….dan
kan de rolstoel erbij….
In de wereld, in Nederland, warempel ook in het vooruitstrevende
Amstelveen worden tegen voor een boel veel centen invaliden parkeerkaarten (of
gehandicapten parkeerkaarten) uitgegeven. Da’s een feit. Een volgend feit is
dat er steeds meer invaliden komen, als ook auto’s. Dan denk je toch dat “wij”
wat meer parkeerplaatsen verzorgen voor onze medeburger, die amper kan lopen?
Ook Amstelveen haakt af.
Feit: Ik wil even naar de Hema op het grote
winkelcentrum van Amstelveen. Ik kom daar niet voor m’n lol, maar dit gebeurt.
Inmiddels twee dagen op rij in een rij gestaan op de parkeerplaats. Vol. Vol is vol
en blijft vol. Ik heb geen haast, zeker niet bij de Hema. Weer op huus an.
Feit: ik heb mijn ogen niet in mijn zak en
constateer –ik noem maar wat- honderd parkeerplaatsen (op deze locatie). Feit:
waarvan –schrik niet!- wel drie (3) voor invaliden…
Feit: ja, ik ben de trotse bezitter van zo’n kaart. G'dzijdank géén rolstoel.
Ik ben er blij mee. Met de kaart. En ach, ik maak me geen zorgen, vandaag geen parkeerplek,
dan toch zeker morgen.
Feit: het gaat niet om honderden, wel duizenden in
Amstelveen, inclusief de vele bezoekers van buiten voor de zaterdagse ronde op
het winkelcentrum.
Ik hou me in. Weet me gesterkt door zoveel gelijkgestemden.
Ik ben een optimist, een ander zegt positief mens. Ooit komt het op de agenda
van de lokale politiek. Wordt de Burgemeester wakker. Van de overige ambtenaren
verwacht ik sowieso al niet dat zij meedenken… Ooit voor alle bezoekers met een
invaliden parkeerkaart een gegarandeerde plek.
Waar maak ik me druk over? Het zijn dromen. De
dromen van Vromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten