woensdag 13 januari 2016

Wat de medische wetenschap en een hobby met elkaar te maken hebben...


 
 

Klok gelijk zetten. Een hobby is een activiteit in je vrije tijd, die je graag doet en waarbij persoonlijke voldoening van primair belang is. Zo’n hobby is het schrijven van boeken, of ook het schrijven van blogs. Ik heb wel hobbies ja. Kenmerk: kalmerend en therapeutisch. Het, de hobby, kan ook behoorlijk obsessief worden en daar ga ik het nu over hebben. In Rotterdam is een straat met de naam “Boompjes”. De straat loopt langs de rechteroever van de Nieuwe Maas. Al meer dan vierhonderd jaar geleden aangelegd als wandelpromenade. Nu een belangrijke verkeersader in de stad. Tijdens het begin van de oorlog, de Tweede Wereldoorlog, staat op de Boompjes de synagoge (sjoel) van de Joodse gemeente Rotterdam. Met hun bommenwerpers schieten de moffen op 14 mei 1940 de sjoel kapot, net als een heel groot deel van de stad. Basis geschiedenis kennis. De naam ken ik. En de Boompjes kom ik ook tegen in het boek ‘Isaac de Fuentes’ van de mij zo gewaardeerde schrijver Maurits Wertheim (ik heb al zijn boeken). De Boompjes als centrum van Joods Rotterdam neemt een belangrijke plaats in, ook in dit verhaal. Als kleine jongen leer ik al snel de liefde en respect voor de natuur. Voor alles dat groeit en bloeit. Dat de planten en bomen water nodig hebben om van te leven. Klinkt me als kind logisch in de oren. Ik begrijp dan ook als geen ander dat mijn Vader onderweg met de Oldsmobile af en toe stopt om een boom water te geven. Zo ook een zondagmiddag, dan ontmoeten wij halverwege Lochem en Winschoten mijn oom en tante.  Hotel Paping in Ommen is zo’n beetje het midden en daar wordt afgesproken. Paping is overigens de vader van Reinier, die in 1963 de Elfstedentocht wint. Voordat wij allen naar binnen gaan, bezoekt mijn Vader een boom. Gelukkig heb ik de foto nog. Hij moet nodig plassen en kan de plas niet nóg een minuutje ophouden. Plaspillen. Vochtafdrijvers. Hartproblemen. Vele jaren later, ik ben Yoni’s voorbeeld, doet hij mij na. Met een zeer krachtige straal plast hij keihard tegen een boom aan, bij voorkeur op een parkeerplaats langs de snelweg. Het doet hem goed, het doet mij goed en verrek de boom ook. Groeien dat ie doet! O, maar nu moet je niet denken dat wij onbeschaafd zijn, integendeel wil ik zeggen, maar ik doe Yoni alleen maar voor. Ik neem me de tijd niet om een deugdelijk toilet op te zoeken en pies wat af op parkeerplaatsen tegen struiken, bomen. Sterker nog, ik heb zelf zelfs een boom waartegen ik plas en net als Prinses Irene, zij praat met bomen, zo sjmoes ik ook even met mijn boom. Immer afsluitend met een: “Tabé, tot de volgende keer!”. Nou wil de medische wetenschap dat ik even geen bezoeken afleg aan mijn boom. Hoe zit dat. Ik lig in het Universitair Medisch Centrum in Utrecht, in verband met mijn steunhart hét enige ziekenhuis voor mij. Ik word behandeld voor een breukje in de luchtpijp en kan geen adem, lucht halen. Gevolg duidelijk. Na herstel mag ik naar huis. Op dat moment kan ik echter niet plassen. De korte versie: een katheter. En alles wat ik wil…géén katheter. Ná vier maanden is ie er uit. Op vrijdag 4 september 2015 ben ik ervan verlost. Wat een opluchting! Wat een feest! Verdomd ik moet wel wennen aan weer een nieuwe situatie. Het maakt mij blij en…ik kan snel weer aan de hobby. Dus als jullie mij missen dan ben ik even p… bij Bert’s Boompje!

1 opmerking: