Tom2 is levensgevaarlijk en het 'gelijk' van de Amstelveense verkeersplanoloog.

 

Vind ik. Ik bedoel dus de bestuurder met zo’n navigatiesysteem aan boord. Van alle voorbeelden voeg ik graag deze toe. Plek: Keizer Karelweg, Amstelveen. Meer specifieke plaatsbepaling: rijdend vanuit de richting Amsterdam, het verlengde van de Amsterdamseweg heet Keizer Karelweg. Een rotonde met de Mr. G. Groen van Prinstererlaan. De weg vervolgt zich in de richting van Stadshart, snelweg A9 en Amstelveen Zuid. Vanaf de rotonde eerst een stukkie eenbaansweg, daarna meerdere rijstroken. Twee voor rechtdoor en één voor het Stadshart. Dan weer twee en één links richting A9 en één voor rechtsaf richting A9 Schiphol. Zo je bent bij.

Pal ná de rotonde rijd ik achter een BMW stationcar. De auto vermindert vaart, tot wel twintig kilometer. Iemand knettergek geworden, onwel, weet ik veel. Dan weer gas. Dan weer remmen. De bestuurder hangt en buigt rechts voorover om op een gps-beeldscherm te kijken. Inmiddels kan ik al bijna mijn Ferrari tot botsautootje transformeren. Wij zijn er nog niet. Je ziet het ik rijd er achter en dan ineens –zonder richting aangeven- van rechterbaan naar linkerbaan. De vrouwelijke bestuurder is nog immer aan de studie en blijft maar staren naar het scherm. Géén enkel benul van welke verkeerssituatie dan ook. Ik sta in de rechterbaan zie het aan en verdomd: de kalle blijft maar studeren op het schermpje. Verkeerslicht op groen: dame trekt langzaam op, zwalkt naar links (de baan voor de A9 richting Utrecht, Almere) en ja…meteen weer terug naar de tweede baan, richting Amstelveen Zuid. Ze bedenkt zich en hup in een poep en scheet weer terug. Inmiddels rijdt een auto achter haar en moet flink in de remmen. Spiegels niet aan boord. Seichel ook niet.

Ik heb geen gps. Ik zie voor mijzelf het nut niet. Ik neem een gps bedenker of bouwer niets kwalijk De verantwoordelijkheid ligt nog steeds bij de bestuurder. Ik weet de weg. Waar dan ook. En als ik ‘m niet weet, dan vraag ik een bediende van de Shell benzinepomp. En als laatste redmiddel –héél incidenteel- de stadsplattegrond in boekvorm van Amsterdam, een verjaardagscadeau van Avital en Yoni van drieëntwintig haar geleden..

Ik constateer dat situaties als boven omschreven géén unicum zijn. En voor zover nog niet gebeurd, binnenkort dagelijkse kost.

Ik hou m’n hart vast. Wat een koekebakkers en huppelkutjes.

Wat wil het toeval? Het toeval wil dat ik op de rotonde Keizer Karelweg Mr. G. Groen van Prinstererlaan nu in noordelijke richting rijd. Van Amstelveen Zuid naar Amsterdam, Olympisch Stadion. Voor je ruimtelijk inzicht. Op de eerste rotonde, nog niets aan de hand zijn haaientanden geplaatst op het wegdek. Fietsers, bromfietsers moeten stoppen en voorrang verlenen aan de auto's.
Een rotonde verder...je gelooft je ogen niet...ik heb een extra rondje gereden....de haaientanden op het wegdek voor de auto's die nu moeten stoppen voor fietsers et cetera. Consequent? Ja, consequent. Amstelveen? Ja, Amstelveen. Ik hou mijn hart vast en ik weiger het te begrijpen.

Koekebakkers.