Vreemd

De hele dag al word je doodgegooid met nare berichten over de tongkus van die burgemeester. Nou heb ik me laten vertellen dat de toyboy nog in zijn proeftijd zat. Eigenlijk niets aan de hand dus.

Tout Nederland gaat immers vreemd.

“Buurman, wil je even een peertje indraaien?  Kopje koffie, Buurman?”

Goed voorbeeld doet volgen. Een prins wist zich ooit van de prins geen kwaad toen hij toch al een aardig end weg geneukt had, in Londen, en later ook nog een paar dochters had gemaakt. Gek dat ik van die vent nog nooit een zoon heb opgemerkt. 

Ook een minister president kon zijn handjes niet thuis houden. En de staatssecretaris met die flapoortjes die het op de werkvloer deed met een ondergeschikte. Met die zin  is niks mis, alleen zou ik er een riant bed voor hebben uitgekozen. En een andere ondergeschikte, maar dit terzijde.

De burgemeester van Groningen deed het met de dochter van een staatsman. We trokken het. En ja hoor: hoe verzin je het, hij deed het ook met de zuster van de dochter van de staatsman. Hij kwam er mee weg en werd staatssecretaris. Een heel zwaar beroep, denk ik, want de mannen moeten wel vaak relaxen,  is mijn indruk.

Voetballers doen het, advocaten, schrijvers, directeuren, medici, ambtenaren, ja zelfs of ook boeren (Guus ga naar huus) en roddelnicht Albert Verlinde verslaat het allemaal live op tv. Heel het land hangt aan zijn lippen (dat mag wel?) en heeft een mening. Ik vind het best.

Leon de Winter vertelt in zijn prachtig boek VSV over de Amsterdamse burgemeester JOCO, ik doe even balkjes over zijn hele naam, die het doet met Marijke.

De Amsterdamse wethouder R.O. ging ooit ’s naar de hoeren. Van mij mag ie. Toen hij ook op de Thamesweg aan zijn trekken kwam, vond ik dat echter getuigen van weinig moraal.

Ja, wij zijn een volkje van moraalridders. Zeggen wat een ander niet mag doen en het liefst stiekem zelf wél doen. We staan vooraan er schande van te spreken dat Poetin een bijneuk heeft, Clinton zich laat behandelen door Lewinsky en dat de voormalige Israelische president Katsav acht jaar mag brommen voor verkrachting.

In Londen hadden we de John Profumo affaire. Hij deed het met een negentienjarige call girl. Berlusconi lust er pap van. En de Belgische koning en koningin hebben ook dingen gedaan die niet door de beugel kunnen.

Weet je: ik vind het best. Door een bevriend rabbijn is mij het volgende geleerd, toen wij de zaak Oudkerk bespraken met een broodje: “Ieder mens heeft zijn lusten en driften”.  Daarmee kon ik het doen. Daarmee kun jij het doen. Ja, zo is het toevallig ook nog ’s een keer.

Wat ik wel vreemd vind, wat ik wel héél vreemd vind is dat een bewindsman vandaag-de-dag vreemd gaat in de grote stad, er zelfs met zijn dienstauto door de chauffeur naar toe wordt gereden. Zo zoekt de reu het teefje even op. Een oudhollandse wip, met de sokken aan, vermoed ik. En dan weer naar moeder de vrouw. Met de dienstauto. Met chauffeur.

Vreemd? Zie ik je lezen en denken. Nee, daar blijkt niks vreemd aan. Maar wat ik wel honds vind is dat er op de bewuste dag een politie auto bepakt en bezakt voor de deur staat om de beveiliging voor de tortelduifjes te garanderen. Stel je toch voor dat het kabinet valt…

Ja vreemd. Dat zelfs de kosten voor de hele Haagse staf, alsmede de plaatselijke politie de pan uit rijzen voor dit zich repeterend akkefietje. Waar maak je je druk over? Nou, de kosten van de secretaresse van de staatssecretaris, zijn particulier medewerker, de secretaris generaal van het ministerie, iedereen is op de hoogte en houdt –tot nog toe- de kaken op elkaar. Maar het kost wel wat. Al die uurtarieven bij elkaar. Voor het regelen van de beveiliging. Het bellen met de politie ter plekke. Te veel om op te noemen. En dan de politie. De uren van wat bureauwerk. Het informeren van de commissaris en zijn assistent, van de burgemeester en zijn secretaris. Komt nog bij: de politie auto, de uren van de agenten. Ik ben gek als ik het allemaal voor je ga uitrekenen. Maar eenmaal per week een wip buiten de deur zal al gauw een miljoen euro per jaar kosten. Heb het lef te zeggen dat ik er naast zit.

Een miljoen euro. Van jouw en mijn belastingcenten. Weet je hoeveel gezinnen je hiermee van de voedselbank kunt redden?

Ik hoor het je zeggen: hij die zonder zonde is werpe de eerste steen.

Plons…!

Al blijf ik het vreemd, héél vreemd vinden.