Messi

Thuis heb ik een boek. “Cruijff, Hendrik Johannes, fenomeen”. Geschreven door één van mijn favorieten: Nico Scheepmaker. Naar aanleiding van de vierde druk van dat boek schreef de dichter Jan Kal het volgende (ik citeer slechts een klein stukje):

 “Dus Cruijff, Hendrik Johannes, fenomeen

lerende kennende, door merg en been,

waardeer je erger als je ouder wordt”.

De verering van Cruijff, léés zijn businessboek door Pieter Winsemius opgetekend in “Je gaat pas zien als je het door hebt” kent geen grenzen. Die als het ware adoratie heb ik overgebracht op mijn zoon. Toen ik een kleine jongen was en ook –net als hij – hockeykeeper, was het wél altijd bord op schoot zeven uur Ajax. Zelf ging ik zo af en toe vanuit het verre Oosten naar De Meer of het Olympisch. Nu al jaren samen naar de Arena, het Rinus Michels Stadion en zijn (Yoni’s) dwepen van zijn Godenvrienden kent géén grenzen. Ik vind het mooi. We lullen er over. Voorafgaand. Tijdens. Erná. We zijn het ook eens. Vaak. Als ik zijn ponem naast me zie, dan geniet ik. Dáár gaat het om. Of Ajax wint of verliest, er zijn belangrijker zaken.

Zo ook de wedstrijd van gisteren. ‘Wat dee jij op 5 november 2014?’ Yoni: ‘Ik was bij Ons Aller Ajax tegen Barcelona. Waardeloos man, we waren beter, maar kregen er twee om onze oren’. ‘Ja’, zei ik, ‘Ajax was echt héél goed. Voor mij was het Van Turenhout NUL-NUL. Ik was er ook bij. Ajax versus Messi: 0-2’. We kunnen winnen of verliezen, maar een betere club is er niet. En zo blijft Johan altijd Nummer Eén. Messi is een goede tweede. Een héél goeie tweede. Wij waren erbij.