donderdag 5 mei 2016

Het weer ontleed. Hemelvaartsdag in de Achterhoek.


 

Een meteoroloog ben ik niet. Ik heb wel mijn mening of preferenties. De winter met ijsbloemen op de ramen. Twintig centimeter ijs. Schaatsen op de vijver. Een meter sneeuw. Niet in de breedte, maar in de hoogte. Sneeuw een meter hoog. Kom er nog ’s om. Vivaldi’s cyclus van vioolconcerten de vier jaargetijden representerend “Quattro Stagioni” geeft ook perfect het verschil weer in het weer. Luister maar. De herfst met gure wind, de Hollandse, de “Zuid-Wester”. Regen. Veel regen. Zeiknat. De blaadjes vallen van de boom. Ineens zie ik door mijn bos de Beneluxbaan weer. Ze komen toch wel terug? De blaadjes. De vogels. Mijn vogels. De reiger. De koolmees. Mijn koolmees. Het wordt zomer. Een graadje of twintig, vijfentwintig. Zon. Mijn weer. Ik kan van mezelf niet zeggen of ik slecht gehumeurd ben, maar ’s zomers ben ik immer in een goed humeur. De zomer in Knokke, de zomer (feitelijk altijd) in Israel. De zomer, dan is het bij ons winter, in Kaapstad. En de zomer in Portugal. Da’s nou het beste klimaat voor mij. Zon. Ook wel regen, voor de opluchting. Kleuren significant en dominant blauw en groen. De lucht is droog. De wolken hangen hoog. Nooit lage luchtdruk. De Portugezen hebben géén haast. Niet opgefokt. Zijn vriendelijk. En… het eten is g’ddelijk voor weinig geld. In Amsterdam af en toe een ijsje eten op de Haarlemmerdijk bij Jordino.

De lente! In Apeldoorn is een bekende en goede bloemenzaak: “De eeuwige lente”. Alles groeit en bloeit. De natuur komt tot leven. Beesten komen uit hun winterslaap. De beren houden zelfs een winterslaap van een half jaar. Ook de kikker, mijn kikker. Mijn kikker in de vijver achter in de tuin in Lochem mis ik in de winter. Maar dan… wordt het lente! Met mijn humeur is niks mis. De bomen krijgen nieuwe bladeren. Kleurrijk. Het gras wordt groen. Groener. Het ruikt zo lekker wanneer het pas gemaaid is. De vogels komen terug, thuis van de vogeltrek, naar verre, warme oorden. De bloemen ontluiken. En geven kleur aan de wereld. Kleur is eufemistisch iets vriendelijker dan de grijze en zwarte maanden voorafgaand aan mijn lente. De schapen en de koeien van stal en weer in de wei. Achter onze tuin de wei van boer Hunteler. Zijn koeien zijn machtige, allemachtig prachtige dieren. Ik weet in de wei hun vlaaien te ontwijken. Al op héél jonge leeftijd leer ik géén  wegwerpaansteker of lucifers te branden pal achter de tooches van een koe…

Van alle verschijnselen –ik noem er een paar- als onweer, sneeuwstormen, ijzel, slagregens, hoogtezon, rijp aan de bomen, ach ik moet er nu eenmaal mee leven. Wij allemaal. Het mooiste weer is voor mij immer op Hemelvaartsdag. In de rest van Nederland trapt men wandelend dauw. In de Achterhoek echter doen wij dat op de fiets. Als jonge kinderen, zo gauw wij toestemming hebben van Pa en Ma, fietsen wij door de Achterhoek. ’s Morgens vroeg, héél vroeg bij dag en dauw. Dauw vind ik het mooist dat ik in de natuur als weerelement tegenkom. De dauwdruppels op het gras. Op de takken van de bomen. Op de blaadjes. Op bloemen. Op het koren. Het is nog vochtig in de lucht. Frisjes. De temperatuur stijgt en in het oosten komt de zon op. Hij verwarmt de boel. Het wordt een mooie dag. Een prachtige dag!


My beautiful daughter Avital. Bij het bedenken van een naam is het belangrijk dat je de naam goed uitspreekt. Natuurlijke klemtonen. In het buitenlands ook, zonder je tong te breken. In elke taal. Een moderne naam. Een oude naam. Een betekenisvolle naam en als het even kan uit de Tenach. Zeg maar de Joodse bijbel, het oude testament. Dat Avital één van de vrouwen van Koning David is is mooi, maar de naam Avital ontleed is mijn levenslange satisfactie. Manna is – zo lees je in de Thora, de Vijf Boeken van Moshé (Mozes) – een wonderlijke spijs die blijft liggen terwijl de morgendauw optrekt. G’d geeft manna als g’ddelijke voeding tijdens de Exodus. Manna wordt later gesymboliseerd door maanzaad. De twee challes, het gevlochten brood dat ter heiliging van de Sjabbes, Sabbat op tafel komt, wordt door maanzaad verborgen. De twee challes verwijzen naar de dubbele portie manna.  Degene die oplet weet ook een challekleedje over de challe. Gelijk de dauw op de planten. Tal is dus dauw. Dan Avi. Avi betekent: vader. Vader van de dauw. Bij het krieken van de dag. Bij het aanbreken van de dag, gelijk het aanbreken van de challe en het lofzegging (beracha) over de challe. Ochtendgloren. Het doorbreken van het licht van de nieuwe dag. En dan moet je weten dat mijn ‘Joodse’ naam Uri is. Licht. Morgenstond heeft goud in de mond. Dus. Vroeg opstaan is lonend en zelfverzekerd. Eigenschappen die ik zeker ook Avital toedicht. Avital betekent vader van de dauw. En voor mij zelfs nóg veel meer. My beautiful daughter Avital.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten