Een meteoroloog ben ik niet. Ik heb wel mijn mening
of preferenties. De winter met ijsbloemen op de ramen. Twintig centimeter ijs.
Schaatsen op de vijver. Een meter sneeuw. Niet in de breedte, maar in de
hoogte. Sneeuw een meter hoog. Kom er nog ’s om. Vivaldi’s cyclus van
vioolconcerten de vier jaargetijden representerend “Quattro Stagioni” geeft ook
perfect het verschil weer in het weer. Luister maar. De herfst met gure wind,
de Hollandse, de “Zuid-Wester”. Regen. Veel regen. Zeiknat. De blaadjes vallen
van de boom. Ineens zie ik door mijn bos de Beneluxbaan weer. Ze komen toch wel
terug? De blaadjes. De vogels. Mijn vogels. De reiger. De koolmees. Mijn
koolmees. Het wordt zomer. Een graadje of twintig, vijfentwintig. Zon. Mijn
weer. Ik kan van mezelf niet zeggen of ik slecht gehumeurd ben, maar ’s zomers
ben ik immer in een goed humeur. De zomer in Knokke, de zomer (feitelijk
altijd) in Israel. De zomer, dan is het bij ons winter, in Kaapstad. En de
zomer in Portugal. Da’s nou het beste klimaat voor mij. Zon. Ook wel regen,
voor de opluchting. Kleuren significant en dominant blauw en groen. De lucht is
droog. De wolken hangen hoog. Nooit lage luchtdruk. De Portugezen hebben géén
haast. Niet opgefokt. Zijn vriendelijk. En… het eten is g’ddelijk voor weinig geld.
In Amsterdam af en toe een ijsje eten op de Haarlemmerdijk bij Jordino.
De lente! In Apeldoorn is een bekende en goede
bloemenzaak: “De eeuwige lente”. Alles groeit en bloeit. De natuur komt tot
leven. Beesten komen uit hun winterslaap. De beren houden zelfs een winterslaap
van een half jaar. Ook de kikker, mijn kikker. Mijn kikker in de vijver achter
in de tuin in Lochem mis ik in de winter. Maar dan… wordt het lente! Met mijn
humeur is niks mis. De bomen krijgen nieuwe bladeren. Kleurrijk. Het gras wordt
groen. Groener. Het ruikt zo lekker wanneer het pas gemaaid is. De vogels komen
terug, thuis van de vogeltrek, naar verre, warme oorden. De bloemen ontluiken.
En geven kleur aan de wereld. Kleur is eufemistisch iets vriendelijker dan de
grijze en zwarte maanden voorafgaand aan mijn lente. De schapen en de koeien
van stal en weer in de wei. Achter onze tuin de wei van boer Hunteler. Zijn
koeien zijn machtige, allemachtig prachtige dieren. Ik weet in de wei hun vlaaien te
ontwijken. Al op héél jonge leeftijd leer ik géén wegwerpaansteker of lucifers
te branden pal achter de tooches van een koe…
Van alle verschijnselen –ik noem er een paar- als
onweer, sneeuwstormen, ijzel, slagregens, hoogtezon, rijp aan de bomen, ach ik
moet er nu eenmaal mee leven. Wij allemaal. Het mooiste weer is voor mij immer
op Hemelvaartsdag. In de rest van Nederland trapt men wandelend dauw. In de Achterhoek
echter doen wij dat op de fiets. Als jonge kinderen, zo gauw wij toestemming
hebben van Pa en Ma, fietsen wij door de Achterhoek. ’s Morgens vroeg, héél
vroeg bij dag en dauw. Dauw vind ik het mooist dat ik in de natuur als
weerelement tegenkom. De dauwdruppels op het gras. Op de takken van de bomen.
Op de blaadjes. Op bloemen. Op het koren. Het is nog vochtig in de lucht.
Frisjes. De temperatuur stijgt en in het oosten komt de zon op. Hij verwarmt de
boel. Het wordt een mooie dag. Een prachtige dag!
My beautiful daughter Avital. Bij het bedenken van een naam is het belangrijk dat je de naam goed uitspreekt. Natuurlijke klemtonen. In het buitenlands ook, zonder je tong te breken. In elke taal. Een moderne naam. Een oude naam. Een betekenisvolle naam en als het even kan uit de Tenach. Zeg maar de Joodse bijbel, het oude testament. Dat Avital één van de vrouwen van Koning David is is mooi, maar de naam Avital ontleed is mijn levenslange satisfactie. Manna is – zo lees je in de Thora, de Vijf Boeken van Moshé (Mozes) – een wonderlijke spijs die blijft liggen terwijl de morgendauw optrekt. G’d geeft manna als g’ddelijke voeding tijdens de Exodus. Manna wordt later gesymboliseerd door maanzaad. De twee challes, het gevlochten brood dat ter heiliging van de Sjabbes, Sabbat op tafel komt, wordt door maanzaad verborgen. De twee challes verwijzen naar de dubbele portie manna. Degene die oplet weet ook een challekleedje over de challe. Gelijk de dauw op de planten. Tal is dus dauw. Dan Avi. Avi betekent: vader. Vader van de dauw. Bij het krieken van de dag. Bij het aanbreken van de dag, gelijk het aanbreken van de challe en het lofzegging (beracha) over de challe. Ochtendgloren. Het doorbreken van het licht van de nieuwe dag. En dan moet je weten dat mijn ‘Joodse’ naam Uri is. Licht. Morgenstond heeft goud in de mond. Dus. Vroeg opstaan is lonend en zelfverzekerd. Eigenschappen die ik zeker ook Avital toedicht. Avital betekent vader van de dauw. En voor mij zelfs nóg veel meer. My beautiful daughter Avital.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten