Spitting images

 

Midden jaren negentig kom ik ’s avonds thuis en hoor ik op televisie de bekende stem van de Joodse journalist Jaap van Meekren. “….en dan volgt nu het oorlogsjournaal..”. Ik schrik me een ongeluk, er is toch niets aan de hand in of met Israel? Mijn zorg wordt omgezet in enige verbazing. Het betreft een serie over de Tweede Wereldoorlog. Deze aflevering: de Nederlandse kampen. Binnen een paar seconden een foto van het appél in Westerbork. Eén van de mannen is mijn Vader z’’l. Ik word gek. Mijn beide ouders z’’l ontsnappen gelukkig samen tegelijkertijd op unieke en spectaculaire uit Westerbork. Zie mijn boek: “Wejiwrech”.Daarin het verslag. Terug naar de foto. Die WIL ik hebben. Veel speurwerk leidt naar het RIOD, Rijks Instituut voor Oorlogs Documentatie. Ik word buitengemeen sympathiek en behulpzaam behandeld als ik daar op afspraak op een ochtend binnen kom. In een kamer haalt de gastvrije medewerker uit een kast een kartonnen doos met foto’s. En dan…..de foto van mijn Vader z’’l. |Op appél in Westerbork. Ik krijg het te kwaad en met een vloek zeg ik dat ik die foto helemaal niet wil hebben. Ik dank de medewerker zeer hartelijk en ik vertel hem dat ik gelukkig foto’s heb van mijn Vader z’’l in vrijheid. En dat –ondanks de heel korte tijd van zeven jaar- ik mijn Vader z’’l ken op elke mooie en dierbare wijze die je bedenkt, maar zeker niet op zo’n k..foto uit het Drentse concentratiekamp. Durchgangslager. Naar Auschwitz. Naar Sobibor.

In mijn boek “Debbie” verwijs ik naar een Canadese fotograaf. Een hele serie foto’s van dubbelgangers. Mensen die elkaar niet kennen en sprekend op elkaar lijken. Spitting images. Een neef van me heeft jaren geleden een verloofde in Londen: Rachelle. Sprekend Debbie. Yoni en Avital laten bij Heno een foto maken. Ik weet de gelijkenis in de karakters, heel opmerkelijk.Nu ook qua uiterlijk, en zo blijkt nu overduidelijk de volstrekte gelijkenis met mijn Vader en Moeder z’’l.  Zoveel genetische overeenkomsten. Ik hang steeds meer de idee aan dat nagenoeg iedereen op elkaar lijkt. Allemaal afstammelingen van de twaalf stammen.

Ik zit lang en vaak in het pittoreske café Marcafé op de Ben Yehuda straat in Tel Aviv. Focussen op schrijven van het boek “Debbie”. Mensen kijken. Zooooo veel dezelfde koppen. Er gaat een man zitten. Honderd procent identiek aan Don Perry uit Durban, Natal, Zuid Afrika. Ik kan veel meer, honderden, voorbeelden noemen. Marcafé is van een uit Bordeaux, Frankrijk afkomstige banketbakker. Lekker spul en prima koffie. Creatieve impulsen heb ik daar. Mensen kijken.

Een paar dagen geleden overlijdt Moti Kirschenbaum. Van 24 september 1939 overlijdt op 25 september 2015. Kirschenbaum vaak gezien op de Israelische televisie. Hij is een anchor en grootheid op televisie in Israel én een geweldig documentairemaker. Bij het zien van zijn foto's op internet overduidelijk een sterke gelijkenis met mijn Vader z’’l. Ik beschrijf niet wat precies en hoezo. Ik plaats de foto van Kirschenbaum en zij die mijn Vader z’’l kennen, of hun Opa z’’l helaas slechts van foto’s  zullen zeggen: ‘  …spitting images…’. Moeilijk momentje.


De Canadees heeft andere voorbeelden. Deze vind ik heeft ook wel wat.