Geen ruzie in de auto.

Je weet ik ben Bert. Bert van Sesam Straat. Samen met mijn vriend en collega Ernie spelen wij al jaren de straat plat. En soms, ook al zing ik zooooo vals, een lied. En verdomd het wordt wel eens een tophit.


“Geen ruzie in de auto, want daar schiet je niks mee op. Want met ruzie in de auto, zit je zomaar ergens tegenop. Geen ruzie in de auto, geen gezeur en geen geschreeuw en geen gevecht want met ruzie in de auto gaat het rijden slecht en komt er van de reis niks terecht Je bent weleens even heel kwaad op elkaar, dan wil je schelden, stompen en schoppen Maar zit je in de auto nou vergeet het dan maar, dan kun je beter even wachten tot we stoppen Maar als je nog heel ver rijden moet, moet je dan zolang wachten om met de ruzie te beginnen want dan weet ik vast niet meer waar het over ging Nou, dan kunnen we toch gewoon een nieuwe ruzie verzinnen”.


Ga je mee terug naar de zomer van 1993. Ik rijd in een knalrode Volvo 240 stationwagen Polar, van de laatste serie die ooit van de 240 uit Zweden van de band afreed. Avital, Yoni en ik op weg naar Frankrijk. Nu zeg ik je eerlijk, onze vakanties zijn altijd top, maar deze is de basis, om uiteindelijk al die toppen gezamenlijk te bereiken. Om diverse redenen sta je bol van de spanning, dan heb je vakantie, auto inpakken en vlammen. Richting zuiden. Met je dierbaarste bezit op de achterbank. Je twee jonge kinderen. Zonder de specifieke ervaring over verveling op lange autoritten heb ik toch maar een paar cassettebandjes meegenomen. Cassettebandjes? Zoek maar op. Je weet hoe het werkt. Je moet je volledig concentreren op de weg. Niet dat jezelf zo’n brokkenmaker bent, maar er rijden nogal wat koekebakkers rond. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Achterom kijken, over je schouder, om de kinderen in toom te houden, of een snoepje door te geven is uit den boze. Je praat met elkaar. Ik zie de kinderen door de groothoek achteruitkijkspiegel en houd alles in de gaten. Ik bereid me voor. Tot mijn mazzel en tot het grootste plezier van Yoni en Avital heb ik dus werk van de Straat meegenomen. De cassettebandjes worden stuk gespeeld. Onbetwiste koploper: “Geen ruzie in de auto”. Wat denk je hoeveel keer kun je dit lied horen op 1000 kilometer? We hebben geen ruzie in de auto, uberhaupt niet en de vakantie is een topper in volle vrijheid genieten van de frisse lucht en what have you en Frans eten is ook zo slecht niet… Beiden kennen de tekst van a tot z nog uit het hoofd, kan niet missen. We hebben nooit ruzie. En zeker niet in de auto. Ook niet in de rode Volvo. Die is er niet meer. Want daar schiet je niks mee op.