Eeuwigdurend, altoos succes, dat moeten de
productontwikkelaars bij Unilever voor ogen hebben gehad. Mijn buurjongetje in
Lochem, Ruud van de Velden, toen nog Rudy, speelde altijd met Meccano. Ik
croste op mijn doortrappertje van veldje naar veldje of er nog een balletje te
trappen was en anders bij ons thuis voetballen in de tuin. We keken wel op
woensdagmiddag naar Tante Hannie Lips en De Verrekijker, Pipo de Clown. Welnu,
die Ruud zo’n 27 jaar geleden weer eens tegengekomen, bij ons thuis met zijn
Engelse vrouw op de thee. Zelden zo grijs. Ruud vertelde hij is Quality
Manager, chef kwaliteitscontrole, wereldwijd van het bekende merk Magnum. De
ijsjesbom calorien. Ik begin het een beetje te begrijpen. Nu ik dit blog
schrijf moet ik aan hem denken. Met alle beschikbare zoekmachines hij is niet
te vinden. Dat op zich vind ik wel jammer, misschien hebben we mekaar nu iets
te vertellen. Enfin, mede dankzij hem is dat ijs wereldwijd een kraker. Krakend
ijs. Komt daar vandaan. Nog zo’n succesvol marketingproject van Unilever wil ik
je niet onthouden. Daar over zo. Eerst: mijn gedachten gaan alweer zo’n
slordige 40 jaar terug, naar de Chevrolet Nova. De auto wordt in de Verenigde
Staten ontwikkeld en geintroduceerd. Gelijk álle records verbroken. Wat een
enorm verkoopsucces. De heren stijgt het naar de kop. Zuid Amerika moet
veroverd worden. Voor vele honderden miljoenen wordt een fabriek neergezet in
Brazilie. De trein wordt in gang gezet en de auto’s rollen van de band. Een
gigantisch dealernetwerk. Miljoenen in marketing. In reclame. Het hele land
wordt bevoorraad en… wat denk je…géén auto wordt verkocht. Wat een zeperd. Een
krieje. Achteraf denk je: hoe hebben ze het kunnen verzinnen, maar nu pies je
in je broek. In de raad van bestuur zitten allemaal Amerikanen. Native English.
Geen pepernoot taalgebruik van over de grens. Laat staan dat ze notie hadden
van Spaans, Portugees (wordt in Brazilie gesproken). De casus van de Chevy Nova komt voor in elk
marketingboek als het briljante voorbeeld. De klassieker. Toen uiteindelijk de
arrogante leiding van Chevrolet zich liet voorlichten over “no va” briesten ze
als wilde stieren de hele tent af tot ver in Detroit. Iedereen de laan uit. No
va betekent in het Spaans: ‘doesn’t go’, ‘gaat niet’ (loopt niet, doet het
niet, rijdt niet). No va kan ook betekenen een “no go”. Welnu een no go verder
werd het. Terug naar Unilever. Naar Ambi Pur. Wie kent het niet? Ik, ik kreeg
er lucht van... De eerste paar maanden van 2012 een paar nachten, iets meer,
gelogeerd in het immer gastvrije en deskundige VUMC. Vrije Universiteit Medisch
Centrum. Ik kwam er nogal ‘s. Dat was vóór mijn trip naar Utrecht. Over Utrecht
kan ik je geen klacht mededelen en over de VU ben ik ook zeer te spreken. Op
alle fronten. Eén van de meest triviale gebeurtenissen echter is de volgende.
Ik lig er een kleine week, decompensatie en hang aan de afwateringspomp. In
mijn kamer boven de wasbak en spiegel een plankje, met daarop een transparant
plastic bakje. ‘Wat is dat?’, vraag ik. ‘Dat is de luchtverfrisser’. ‘Die heb
ik toch niet nodig, wel?’ De lieve verpleegkundige reikt naar boven en pakt het
potje. Dat denk ik, want ik keek halfhoog. ‘Zie je wel. Ambi Pur’. Een
hardplastic halve cilinder en de bovenkant
open met een heleboel gaatjes. Tochtgaatjes. Luchtgaatjes. A ha! Daar komt dus de frisse lucht vandaan! Ambi
Pur Crystal Gel. Zo heet het. Het staat er op. Ik maak een notitie om het voor
thuis ook te kopen. Ruikt lekker en je hoeft niet steeds aan die vieze dingen
te zitten of op een spuitbus te knijpen. Ik zet er dus één op het toilet en één
op mijn eigen, in de badkamer. Het is een merk van Unilever. Dan zal het zeker
goed zijn. In eerste instantie koop ik het bij Albert Heijn online. Prima
systeem, als je even geen zin hebt. Later koop ik het ook bij Jumbo……het staat
op mijn lijstje. Wat denk je. Nul op rekest. Albert Heijn heeft het ook niet
meer. C1000 dan. Verrek, ook niet. Ik vloek. Struin het internet af. Waar kan ik
Crystal Gel kopen? Ik beland in oeverloze discussies van de Nederlandse
Vereniging van Huisvrouwen, dat Crystal Gel parels daar en daar ook niet te
koop is, maar wel in Drenthe volop aanwezig. Nou wil ik niet naar Drenthe en
wil ik niks uit Drenthe en ben mooi in de aap gelogeerd. Denk ik. Ik heb alle
tijd dus ik lees nog even verder mee met het geacht forum naaikransje. Zit je
in je stoel? Zet je schrap! Tip 11: als de gel parels opgedroogd zijn – en je
eigenlijk een nieuwe moet kopen- moet je het bakje vullen met water. Resultaat:
de pareltjes blijven ruiken, fris ruiken. Het water verdampt. En je vult maar
weer. Het staat er écht! Keer op keer.
Altoos. Eeuwigdurend. Nog steeds zie ik het niet in de winkels, assortiment van
Heijn online, niet in mijn Jumbo, Hallo Jumbo! op het Groenhof. Ik zoek niet
verder. Ik koop ze niet meer. Dat zal toch niet de wens zijn van Meneer
Unilever. Of Mevrouw Ambi Pur? Een product op de markt zetten, dat zó succesvol
blijkt te zijn, zó goed van kwaliteit, dat je het nimmer meer nieuw hoeft aan
te schaffen. Zou Ruud van der Velden daar achter zitten? Dit is nog ’s
kwaliteitscontrole! Hoe dan ook: zegt het voort. Zegt het voort. De Ambi Pur
Crystal Gel parels zijn als een bewegingloze perpetuum mobile op het water
closet van mijn toilet. Zoals een oud
Hollands woord ons leert: altoos. Eeuwigdurend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten