Oetsen - Alleen voor bridgers!

Oetsen is zoiets als foppen. Mijn favoriete Facebook pagina is Mokums Amsterdam.

Op 7 mei 2014 had ie weer ’s wat. De verklaring van het woord oetsen. Kan niet ongemerkt voorbij gaan. Voor mij is oetsen: foppen. Iemand voor de gek houden, op het verkeerde been zetten. De term gebruik ik alleen bij bridge. Als ik dus weer iemand ge-oetst heb.  Uit jarenlange ervaring is het mogelijk een hele waslijst aan oetsfeestjes op te schrijven, maar dat zal ik niet doen. Ik beperk me tot drie gevalletjes van lachen. Zo lachen dat ik ze vandaag nog weet en morgen niet vergeten zal zijn.

Ik heb lang een vrouw als bridgemaat gehad. Op een gegeven moment werd het –laat ik het netjes zeggen- voor de eerste keer onmogelijk voor mij het partnership te continueren. Ik besloot dat ene spelletje, die tafel en de hele avond verder uit te spelen. Na het bewuste spel zei ik dat ik haar op het einde van de avond nog iets moest vertellen. Het was Schlusz. De volgende week kwam zij met een andere partner op de club, Continental (voor de kenners). Ik kwam ook met een andere partner. Ik speelde een spel en de bewuste ex-partner zat links van mij. Op tafel in een bepaalde kleur Vrouw, klein. Ik had zelf Aas, klein, klein. Alleen met een Chinees snit zijn er drie slagen te maken. En dat is onder je Aas uit spelen, standaard is dat de tweede man klein gooit en dan loopt ie dus naar de Vrouw, want zij weet niet dat ik de Aas heb, die kan zo maar in de vierde hand zitten…. De Heer moet dus dan wel links zitten. Is de Heer in de rechterhand dan verlies ik altijd ook de Boer. Enfin, je ziet ‘m al aankomen. Klein door mij, klein links, Vrouw bij de dummy en klein in de vierde hand. Slag 1. Na de vrouw kleintje terug naar mijn Aas, slag 2 en weer een kleintje terug naar de dummy, alwaar getroefd wordt. Slag 3. Met dit Chinees snit (jargon) had ik dus héél grote inwendige lol. Immers 3 (!) slagen, goed voor een TOP (hoogste score op dat spel). Met ene pokerface moest ik van binnen lachen. Hard lachen.

Een jaar of vijf, zes geleden speel ik op een toptoernooi in Het Witte Huys Amsterdam. Eén van de prachtlocaties om dagelijks te bridgen. Mijn pech: we speelden tegen toppers. Mijn mazzel: dan word ik altijd veel beter. Zo ook tegen de meesterklasser Y.S.: ik doe een eindbod 3 sans atout (zonder troef, negen van de dertien slagen maken). Die 3 sans atout van mij suggereerde (het wordt wat lastig, sorry) een dekking in de Schoppen, de geboden kleur door S. en zijn partner. Die had ik niet! Wel mijn maat. S. komt dus NIET met die kleur uit. Had ie dat wel gedaan, dan was het een drama voor mij en was ik twee down, twee slagen minder dus en een slechte score rijker. Nee, S. komt uit met een andere kleur en ik fiets (oets!) 3 sans atout plus twee binnen! Top score! S. ligt er vast nog wel ’s wakker van….

Derde en nu laatste voorvalletje van oetsen had ik met één van mijn bridgemaats: Nico. De tweede keer dat we samen speelden hadden we nog niet zoveel afspraken gemaakt, dus het was een beetje Spielerei. Ook leuk. Dat merk je nu. Ik heb een hand met nul klaver, zeven ruiten ( Aas, Heer, Vrouw en vier kleintjes), drie harten (Vrouw, klein, klein) en drie schoppen ( Vrouw, klein, klein). Afhankelijk van wat Nico in zijn hand heeft lijkt vijf ruiten een optie, maar die levert niet zoveel op. Het ligt in de lijn der verwachting dat iedereen met deze kaart één ruiten opent. Ik niet. Ik opende met één klaver. Wat dat allemaal inhoudt is nu niet relevant, maar ik kom zo snel achter wel of niet een vijfkaart harten of schoppen bij Nico. Enfin, Nico antwoordt één schoppen (vijfkaart) en ik til naar vier schoppen. Eindcontract. Afgezien van het feit dat Nico ‘m briljant afspeelt wordt het spel met een overslag afgesloten. 450 punten voor ons. Het hele veld zat in vijf ruiten. Goed voor 400 punten. Vier schoppen was ook al goed geweest, dat levert namelijk 420 punten op. Degene die ge-oetst werd en dat ook duidelijk liet merken (…) heeft deze droefenis meegenomen in z’n graf.

Oetsen dus. Zo goed Mokums?