Het faillissement van Nederland

 

 

Lang geleden stopt Albert Heijn je boodschappen in een papieren tas. Inpakken.  Naar gelang het aantal boodschappen het aantal papierentassen. Tegenwoordig ga je naar de winkel, vergeet ik de boodschappentas. € 0,25 voor een tas belasting voor de tas… Milieudefensie. Het gaat echt de goede kant op. De leverancier van héél dure auto’s heeft de chotspe mij in rekening te brengen aflevering kosten. Je geeft een twee en een halve ton uit aan een n’ importe welke en de verkoper heeft de gore moed bedrag x of y afleverkosten” op de factuur te vermelden. En ken je die…de verkoper (in dit geval bij de Bangarage voor Volvo), die bij aflevering een gratis, gratis notitieblokje cadeau doet… ‘Maar ik heb twee kinderen..”, enfin je krijgt er een tweede bij. Diezelfde leverancier ‘geeft’ een bureaumodel Volvo Huppeldepup cadeau…”staat zo aardig op uw bureau…”. Nu weet zo’n zak tabak dat hij ooit wel iets gehoord heeft van marketing. En ik weet dat marketing het is ‘het creeren van duurzame relatie’. De kans is, denk ik, dat de relatie én duurzame van enigszins iets langere tijd is dan de uitspraak vertegenwoordigd. Waarom heb ik een batterij aan deze Volvo anekdotes, omdat ik jarenlang koffie drink met de directie, een voorbije passant, de opkoper van tweede hands modellen, Hans en kind aan huis, en ook Youp van ’t Hek die een riedeltje, ja daar ook al, van deze dolkomieke zaken ten tonele voert, na een volgende kop koffie. Daar komt dat dus van, koffie, slecht hart, koffie, slecht hart. Zijn kinderen gaan naar de strikt lokale chique lagere school in de straat. Youp: “…de man stapt de deur uit en zegt tegen de verkoper, allebei nog tevreden..." "Weet u beste verkoper van de Volvo’s vanaf een bepaalde prijs, weet u, maar ik heb eigenlijk twee kinderen…!" De volgende les over een week. Dat zijn dus drie auto’s in één deal. Enfin zo kan ik ook een hele waslijst voor deze dwaze grappen en grollen vertellen. Maar het is wáár gebeurd.  De internetwinkels vliegen nog sneller dan asperges de grond uit. De één redt het wel, de ander niet. Wellicht daar nog ’s een andere blog. In deze beperk ik mij tot waar de afleveringskosten voor rekening van de leverancier zijn, als ook de kosten voor terugzenden. Is allemaal verdisconteerd in de prijs.

Inmiddels is bij mij authentiek en stapels vol met cases van de apotheek alom bekend. De spelers in het veld: ziekenhuis, huisarts, apotheek en bezorging. Ja, ik ben blij dat ik het allemaal netjes afgeleverd krijg, maar ook bij de bezorging gaat af en toe, meer af dan toe het nodige fout. Let wel: de huisarts en ziekenhuis staan niet op deze lijst. Het gaat hier secuur, met zorg voor het vak. Nu even terug naar de apotheek. Wat kan er allemaal misgaan bij een levering? Dubbele check. Dubbele controle. En verdomd…. Verkeerde medicijn, andere medicijn (want daar verdien ik meer aan). Halve levering. Een beetje student moet toch wat in zijn mars hebben. Tellen of anderszins is verdomde lastig. Taal, het aloude woord taal, is zo moeilijk toch niet. Nog zo eentje. De zaak begint een maatschap met diverse filialen in Amsterdam. Los van de apotheker, die dan in eens veel blijk weet te hebben van marketing –en je weet ik hou het simpel voor mijn blogpubliek nog een beetje te begrijpen. En voor mezelf. Ziekzijn is 24 x 7 per dag. Volcontinue. Kortom het antwoordapparaat is altijd aan. Van 1230 tot 1330. Moet kunnen. Enige flexibiliteit… De kantooruren….ik stop maar. En weet je dat je tegenwoordig alleen een medicijn pas kan verkrijgen als het binnen hun openingstijden ligt. Denk nog ’s na over… de klant. En dan nog erger ga ’s in discussie met de apotheker…. , die neemt tijdens  het vrije week end het antwoordapparaat op om een spoed levering te kunnen doen. Kom dichter naar de quintessence. De liefdevolle wijze waarop ik mijn ‘dank je wel’ uitspreek bij het bezorgen van de medicijnen thuis. Neem nu de liefdevolle wijze waarop ik mijn ‘dank je wel’ bij het bezorgen van uiteindelijk (soms wel de derde keer!) te leveren bezorging.  Een oude oom van mij zei ooit: “Wat kost nou zoiets?”. Ook in deze toonaard: dat kost een beetje en wie zal dat beetje betalen. 

Ergens eind juni vanwege rugklachten geconstateerd –ook dát nog- dat ik twee ontstekingen onder in de rug heb én een ter zelfde plekke een zenuwontsteking. Vanuit een Amstelveense ergotherapeute word ik heel goed geholpen. Na een intake wordt de juist stoel geleverd. Ergotherapeute terug met de levering: “…tsja, da’s ‘m dus helemaal niet...”. Er wordt een nieuwe geleverd. En nu gaat het fout. De oude, for the time being- wordt teruggehaald. He snuggere blogger….waar is de nieuwe? “Nee, dan heb ik het verkeerd begrepen. Ik kom eerst de oude terug brengen en dan is er een andere afdeling die de nieuwe komt halen”. Ik stuur hem onverrichter zake retour maar zonder ouwe stoel. Een dag later, komt met interventie van de ergotherapeute, de eindelijk juiste. Een verkeerde stoel dat kan. Niemand die ik ook maar een kwaad woord foutief wil bejegenen, maar snap je wat doet: een middelgroot heeft ook nog de afdeling ophalen verkeerde stalen, ik word gek als ik er aan moet denken. Echt, het is maandagmiddag 4 juli 2016 en de eerste is foutieve stoel wordt retour genomen..... Wat schetst mijn verbazing... de man komt met exact precies helemaal gelijk aan de vorige dezelfde nieuwe stoel bezorgen. Ben jij nou zo gek, of ben ik het? Dat kost een geld, Nederland verdient het nog om even uitstel van betaling te verkrijgen. Ja, echt uit puur medelijden. Maar nu die man ook een uur in de wind stinkt, zijn bedrijfshemd van vorige week kan nog net een tweede of derde weekje verder, wat een stank, wat heet wat een stank krijgen  Maar is er dan geen fonkelende ster die bedacht heeft…ik ga het u niet verder vertellen. De eerste keer lig ik in het ziekenhuis, toen nog VU Medisch Centrum dat er enorm bezuinigd moet worden. De thee en koffie worden opgeleukt met een zo’n lang geval met afgesloten ‘zakjes’ suiker. Neem alleen al bij de post ‘vormgeven van suikerverpakking’ en dan nog slim inkopen, want dan koop je een hoeveelheid met héél veel korting stukken goedkoper in. Ik ga niet door. De hoeveelheden, maar daar tegen over hoe moet ik van dat contract af en dan ook nog de verandering van de afdeling die zich bezig moet houden met de goed kleur, uren vergadering vretende… Mijn zoon is dan nog geen 14 jaar. En houdt zich zoals later bevestigd wordt op iets grote schaal bezig met “integriteits” zaken………..

Is er dan niemand (niemand, niemand) die deze rekening voor zich geschoteld wil zien weet te krijgen met let op: hoeveel mensen (inclusief overheid), laten we nu is denken aan maximaal één persoon die zich ermee bezig houdt en op grote of kleine schaal het opspoort van het  graaien van de vele miljoenen, ik durf zelfs miljoen te roepen (en als ik dan iets roep dan is het waar. De casus nog even terug, los van allerlei verborgen eenheden: een geschikte persoon, eentje bij dienst ontsteltenis, een secretaris, een onderkomen voor het te veel of te weinig verpakte spul, het bijhouden van, een werkend informatiesysteem, waar mee ook nog ’s aantoonbare informatie en daarop volgende acties uit komen. Die laten we het zeggen tot minder geld uit geven leiden. De externe (net zelden zie je dit onder eigen naam gebeuren, want het schaamt toch je de ballen uit je broek, gelijk de Duitse Low voetbaltrainer van het nationale team)  je moet het ruiken! De bezorgers. De briefpapieren. Ik lig in de deuk bij het verzonnen van wat er allemaal bij komt. Ik hou op. Wie geeft me het ongelijk als 10.000 man, maal 10 falende leveringen, laten we er dit van verzinnen:  ik zet in op € 50.000 en dat vermenigvuldigd met 200 dagen, dat is kort een goed € 250.000 die je ermee kan besparen. Voor het liefdadigheidsfonds van Lilliane Ploumen. Maar geloof me nu, ik zit zo veel malen mogelijk. De tenminstehoudbare etenswaren. De vergeten te incasseren verkeersovertredingen. Belastingcenten in het buitenland van belasting die in Nederland hadden moeten worden geind, op kleine schaal (!!) maar ook de grote vangsten. 

U gelooft uw ogen niet. Ik ook niet. Het is vanmorgen donderdag 7 juli 2016 om klokke 10.00. Er wordt aangebeld...."Ja, u spreekt met firma Hotseflots, ik kom even de stoel ophalen...". Ik moet er bijna van janken. Deze man, hij kan er ook niets aan doen en ik verzoek hem een seconde te kijken naar de door wie dan ook vermeende stoel  in de logeer- of boekenkamer en zo de mededeling aan hem te doen, dat ik géén stoel heb. Stel u voor: ik geloof mij ogen niet. De man gaat onverrichte zake retour. Naar 'de zaak'. Straks naar huis. De toegevoegde waarde die hij bijgedragen heeft aan weet ik veel van ons land. U begrijpt al deze blog schrijf ik reeds eerder. Het zal mij benieuwen hoeveel Peyton Place afleveringen nog komen, Ik houd u op de hoogte.
 

Ach mijn Vader z’’l heeft mij ooit goed geleerd: De eerste rewoochem is de beste! De eerste winst is de beste. De eerste rewoochem is de beste!

 

Weet je nog wat de titel van deze blog is: Het faillissement van Nederland.