zaterdag 30 april 2016

Waar maak je je druk over IV.


 

Ja, ik weet er zijn veel belangrijker zaken in de wereld. Anno nu: de wereld staat in de fik. En Vromen heeft het hier over… Ik verbaas me al jaren niet meer dat ‘mensen’ hun email niet beantwoorden. Ik noem geen voorbeelden, maar netjes is het niet. Bedrijven. De overheid. En als er dan iets is en je trekt van leer dan een klachtendame die je opbelt in drievoud om de klacht te noteren. Er gebeurt niets. De zaak is meteen ten einde. De lokale overheid is er ook zo ééntje. In dit geval Amstelveen. Daar woon ik.
Ik heb wel ’s een brief of email gestuurd aan de Gemeente Amstelveen. De post deugt niet, we hebben zieken, uw brief of email moet toch ergens zijn, ik denk dat u een antwoord krijgt van die of die, ja, we zijn er mee bezig hoor, komt goed.
Vrij recent heb ik mij tot de Burgemeester van Amstelveen gewend. Niet over de zaak van een tijdelijke opvang van vluchtelingen. Daar maken anderen hun hobby maar van. Hoe dan ook: ik krijg géén antwoord. En denk je dat die kalle (vrouw) mij blij maakt?
Waarom zit er een portier in een auto? Dan kan de berijder in- en uitstappen. Waarom gaat een portier open en dicht zoals ie gaat, in die zin dat de hele deur helemaal open kan? Die ruimte hebben invalide mensen nodig om in- en uit te stappen. Een voorbeeldje slechts….dan kan de rolstoel erbij….
In de wereld, in Nederland, warempel ook in het vooruitstrevende Amstelveen worden tegen voor een boel veel centen invaliden parkeerkaarten (of gehandicapten parkeerkaarten) uitgegeven. Da’s een feit. Een volgend feit is dat er steeds meer invaliden komen, als ook auto’s. Dan denk je toch dat “wij” wat meer parkeerplaatsen verzorgen voor onze medeburger, die amper kan lopen? Ook Amstelveen haakt af.
Feit: Ik wil even naar de Hema op het grote winkelcentrum van Amstelveen. Ik kom daar niet voor m’n lol, maar dit gebeurt. Inmiddels twee dagen op rij in een rij gestaan op de parkeerplaats. Vol. Vol is vol en blijft vol. Ik heb geen haast, zeker niet bij de Hema. Weer op huus an.
Feit: ik heb mijn ogen niet in mijn zak en constateer –ik noem maar wat- honderd parkeerplaatsen (op deze locatie). Feit: waarvan –schrik niet!- wel drie (3) voor invaliden…
Feit: ja, ik ben de trotse bezitter van zo’n kaart. G'dzijdank géén rolstoel. Ik ben er blij mee. Met de kaart. En ach, ik maak me geen zorgen, vandaag geen parkeerplek, dan toch zeker morgen.
Feit: het gaat niet om honderden, wel duizenden in Amstelveen, inclusief de vele bezoekers van buiten voor de zaterdagse ronde op het winkelcentrum.
Ik hou me in. Weet me gesterkt door zoveel gelijkgestemden. Ik ben een optimist, een ander zegt positief mens. Ooit komt het op de agenda van de lokale politiek. Wordt de Burgemeester wakker. Van de overige ambtenaren verwacht ik sowieso al niet dat zij meedenken… Ooit voor alle bezoekers met een invaliden parkeerkaart een gegarandeerde plek.
Waar maak ik me druk over? Het zijn dromen. De dromen van Vromen.

 

 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten