.

De zomer is ook in Hilversum komkommertijd. De tv wordt gevuld met weet ik veel wat voor onzin, herhalingen en…. programma’s of onderdelen waar je nou net niet op zit te wachten. Neem het NOS Journaal. Ik oordeel niet of pro of anti, maar over hoe serieus je moet zijn als het officiele nieuwsprogramma namens en voor de staat. Het NOS Journaal wordt met komkommers gevuld. Neem het dagelijks item van een lokale correspondent her en der die verslag doet van iets wel zooooo triviaal, dat mijn grijze haren en masse protesteren tegen nóg meer grijze haren. “De zomercolumn” genoemd. Kost een paar centen….
Enfin, die Witteman is met alle bleekmiddelen in
huis niet van mijn beeldscherm weg te poetsen.. Nu heeft ie een
programma dat heet “Meesterwerken”. Bekende Nederlanders (oi?! wie is BN?)
vertellen over hun voorkeur meesterwerken. Teksten komen van de redactie
en Witteman zelf verbindt het één en ander met quasi wetenschappelijke taal, de
allesweter.
Bij mij is het altijd komkommertijd. Of hoogseizoen.
What so ever. Ik denk dat je nu net zit te wachten op mijn meesterwerken. Nou,
daar komt ie. Ik heb je gewaarschuwd.
Mijn meesterwerken dus. Eerst TV. Al jaren word en
ben ik geboeid door Studio Sport op zondagavond 19.00 uur met het bord, vaak
nasi, op schoot. Een meesterwerk dus. Een ander Nederlands meesterwerk is Twee
voor Twaalf. Ellen Blazer bedacht het meer dan dertig jaar geleden en…ik kijk
nog steeds. Blijf ik er eens niet voor thuis dán via uitzending gemist. Het
programma is zó goed voor het medium televisie. Snel, dynamisch, demonstrerend
en… interactief: je doet mee, ja, echt. Ik ben dan weliswaar alleen en doe het
zonder dat zoeken we even op en meestal heb ik zelf zo’n zes antwoorden paraat.
Het programma is heel competitief en je doet mee tegen de twee teams. Het te
raden woord zie ik thuis voor de buis ook vaak sneller dan de nerveuze teams in
de oververhitte studio.
Van tv naar film. De film die ik nog steeds draai is The Blues Brothers. Ik ga ‘m je niet verkopen, maar ik ben er gek
van, mee, op. Een andere film die bij mij veel, heel veel indrukken blijvend
achterlaat is Munich. Het drama van 1972 door Spielberg in beeld gebracht in
2005. Ik hoef dat niet uit te leggen toch? In dit rijtje mag zeker niet
ontbreken Operation Thunderbolt, of Operation Entebbe. Over de bevrijding van
de gijzelaars in het Air France toestel in Entebbe, Oeganda op 4 juli 1976. Het
vliegtuig was op weg naar Tel Aviv. Israels held Yoni Netanyahu, commandant van
de bevrijdingsactie, is op de terugvlucht vanuit Entebbe boven de Sinai
overleden. O zeker er zijn meer films. La
vie devant soi. Forrest gump. The Marathon man. Ik noem er slechts enkele. Ik
ben geen expert.
Als ik het over beelden heb, standbeelden,
beeldhouwwerk, dan is er voor mij maar ééntje die in aanmerking komt voor mijn
titel meesterwerk: De Dokwerker. Van de bekende beeldhouwer Mari Andriessen. Op het Jonas Daniel Meijerplein in Amsterdam.
Het plein met aan de ene zijde de Portugese synagoge en aan de overkant het
complex van drie sjoels (synagogen) nu het Joods Historisch Museum. Het
standbeeld is een blijvende herinnering en respect voor alle Amsterdamse
dokwerkers die in opstand kwamen tegen de Moffen. Ga her en der maar eens lezen
over de staking en opstand van deze Amsterdamse helden. Binnenkort -voor de eerste keer- een Wiedergutmachung van het Amsterdamse openbaar vervoer om op 25 februari een minuut stil te staan. Terwijl juist hun rol niet zo koosjer is in de oorlog...
Meesterwerken zou meesterwerken niet zijn als mijn
muziekvoorkeur onopgemerkt blijft. Die preferentie is ruim, Van wie niet? Ik
ben grootgebracht met The Beatles. Dus alles. Uit de sectie jazz: Take Five van
Dave Brubeck en Stormy Weather van Ben Wepster. Miles Davis, Chet Baker. Nederlandstalige muziek –en steeds
maar janken wanneer ik het hoor- is van Wim Sonneveld Het Dorp. Sportmuziek…Koning
Voetbalmars en ook The Maccabiah Song. Van de klassiekers kan ik er vele
noemen. Eén ontroert mij keer op keer. Van Smetana: de Moldau. De basis ook
voor het Israelisch volkslied Hatikwa (De hoop).
Van de honderden schilderijen die ik mooi vind, ik
heb daar eerder over geschreven, kan ik hier en nu slechts een paar noemen.
Iedereen verwacht nu De Nachtwacht, zou kunnen, héél mooi, maar ik ga voor Het Joodse Bruidje van Rembrandt.
Menigeen denkt dat dít juist zijn meesterwerk is. Daar ben ik het 100% mee
eens. Een paar eeuwen later in een geheel andere abstracte stijl binnen het
expressionisme ben ik steeds weer onder de indruk van De Schreeuw uit 1893 van
de Noor Edward Munch. In het Moma (Museum Of Modern Art) in New York in het
echt gezien. Ik vind ‘m prachtig!

Tot zover en echt niet de groeten aan Witteman dat
ie volgend seizoen er nog aanplakt…. Moraal van dit verhaal: ga een half uurtje wat voor je zelf doen en je hebt voor geen centen aan productiekosten een uniek eigen televisieprogramma.
Bert, je hebt mijn persoonlijke gedanken opgeschreven.Het kon niet beter zijn.
BeantwoordenVerwijderenik als vrouw, misschien, ben eigenlijk wel fan van paul witteman.... is dat fout? gaan we nog eens bespreken, als we elkaar zien!!!
BeantwoordenVerwijderen