Creatief met het wijnetiket

In een deuk hebben we steeds gelegen om het televisieprogramma “” Kreatief met kurk”. Van Theo en Thea, ofwel Arjan Ederveen en Tosca Nifterink. Toen bleef je voor televisie nog thuis. Creatief boekhouden kennen we ook. En jij, lezer, bent creatief genoeg om nog een voorbeeldje te noemen. Maar niet deze.

Een intermezzo bij al het IS, MH17 en algemene beschouwingen nieuws kwam ik gisteren 20 september 2014 deze tegen in Het Parool, léés die krant. “Creatief met het wijnetiket: bedrog of een gebbetje?” Dat was de kop van het artikel.

Waar gaat het om? In het kort: er is een wekelijkse rubriek in de krant “Servicepolitie”, waarin gasten hun ongenoegen kunnen en mogen uiten over méér dan schandalig slechte ervaringen in de Amsterdamse horeca. Het Parool zoekt het uit. Hoor en wederhoor. Met de suggestieve term “politie” moet je toch al gauw in de richting van crimineel gedrag denken of strafbare feiten, of overtredingen. Weet ik het. De toon is gezet. Deze week was het écht té erg voor woorden. Far beyond de normen en waarden van Balkenende en ja, ook absoluut niet passend in mijn denkbeelden.

De casus. “Hotel de Goudfazant” in Amsterdam Noord. Voor zover mij bekend, ik ben er nooit geweest moet het een goed restaurant zijn. De beoordelingen zijn te vinden op internet, want ik ga het zelf niet meer uitproberen. Een echtpaar, man en man, zitten er prima te eten. Dus het begint positief en lekker met kreeft, zeebaars en kabeljauw. Er wordt een “Sancerre” besteld, een prima Franse, witte wijn. Oogst 2012. Hoe je voor € 37,-- twee heren kan naaien. De serveerster brengt een fles van 2013, schenkt snel de glazen in en zet de fles in de wijnkoeler. Toen de gasten het verkeerde jaartal zagen werd aan de serveerster medegedeeld dat zij een fles van 2012 bestelden. De serveerster neemt de fles mee terug en nu blijkt….op het etiket is met pen het jaartal gewijzigd in 2012. De mannen sturen mét foto een klachtenmail aan Het Parool. De manager van De Goudfazant had nog een warme, sympathieke en gastvrije uitspraak voorhanden: ‘Wij hebben blijkbaar niet hetzelfde gevoel voor humor’. Einde citaat van die minkukel. Nee, flapdrol!

Ene meneer Niels Wouters krijgt het wederhoor in de krant en begint met de wijnkeuze van de gasten: “…een vrij alledaagse Sancerre…”. Daar getuigt behoorlijk wat minachting uit, als ook weinig of geen liefde voor en kennis over wijn. Sancerre is een prima witte wijn. Populair, daar niet van, maar géén bocht. Samen met Chablis toch behorend tot de betere Franse witte wijnen. Betaalbare topklasse wijn. (De fles gaat overigens bij De Goudfazant zo’n dikke drie keer over de kop). Hij zegt wel dat het slordig was dat de wijn van een ander jaar was en toen heeft hij “…voor de grap 2013 veranderd in 2012...”. En dat het niet netjes was al hebben zij er hartelijk (personeel dus) om gelachen. Dat de gasten uit pure beschaving geen stennis ter plekke hebben gemaakt en de wijn hebben opgedronken, moet wel even worden toegevoegd. Dat de “gastheer” de wijn van de rekening heeft gehaald is het minste dat hij kon doen. “Een gebbetje moet toch kunnen”, zegt hij tegen de gasten. Nee, zak! Net zomin als biefstuk (bief is rund) verkopen en paardenvlees leveren. Piet de Leeuw in de Noorderstraat. Daar is ook de nodige heibel over geweest. En dan AL die etablissementen, horecagelegenheden, restaurants, cafés die een flesje mineraalwater (Spa Blauw is soortnaam geworden) op de kaart hebben en dan een geopend flesje brengen. Met…kraanwater. “Mag ik een Spa Blauw van u?” De normaalste gang van zaken is dat een ongeopend flesje geserveerd wordt, aan tafel geopend. Als de zaak een ander merk voert, dan meld je dat netjes. Hoe dan ook er komt een flesje, dat wel. Geopend. Koel uit de koeling. Met….water. Kraanwater. Dieven.

Wouters heeft de heren uitgenodigd voor een wijnproeverij. Hij wil namelijk dat de gasten tevreden weggaan (sic!). Een Wiedergutmachung van de onnozelste soort. Ik ben geen politiecommissaris, die zijn er al genoeg op de bridgeclub en ik ben ook geen jurist, maar woorden als oplichting, vervalsing en vorm van bedrog komen toch wel in mijn gedachten naar boven. En volgens mij is het dan een strafbaar feit.

Weet je, er zijn gelukkig nog zoveel goeie restaurants in Amsterdam.