.
Sta ’s even stil bij de grote gebeurtenissen in je
leven. Je Vader concipieert. Je Moeder baart je. En het leesplankje van
Hoogeveen wijst verder de weg. Buiten. Binnen. Jij leest nu mijn blog en ik
weet zeker dat de basis daarvoor het leesplankje is. En niet anders. Hoe je het
ook wendt of keert, zelfs het leesplankje ben ik veel dank verschuldigd. Een
houvast en opmaat naar begrip, uitspraak, lezen en weten. Ik ben niet mesjogge
of zo dat ik elke dag aan het leesplankje van Hoogeveen denk, integendeel, al
past die gedachte wel in de dierbare en warme tijd van het kind zijn. Kind in
ontwikkeling. Kind op de Openbare Lagere School no. 1 in Lochem.
Het leesplankje van Hoogeveen is een hulpmiddel bij
het leren lezen. Op het plankje voor een kind bekende afbeeldingen. Daaronder
een richel, waarop je de letters moet leggen. Volgens de klankmethode, dus als
je één of alle woordjes legt, dan spreek je ze uit. Een a is een ah en een aa
is een aa. Volg je me? A p is ap en
staat er aa, dan is dat aa. Een p is puh erachter en je hebt…., goed zo: aap.
Zo zijn alle klanken opgenomen in de woorden op het plankje en de meest
voorkomende medeklinkers. Kortom briljant.
Ik heb wel wat met dat plankje en kan niet wachten
op de leesles. Zo je nu op je keyboard rammelt de hele wijde wereld in, zo is
er in mijn tijd rond 1960 het plankje, de woorden en de bijbehorende boekjes en
daarna…. de échte boeken! Uit de serie van de Gouden Boekjes is mijn favoriete boekje “Wim is weg”, over een
jongetje dat zijn geluk verderop zoekt en met zijn driewieler midden in de
nacht van huis vertrekt. Wim’s vader en
moeder in rep en roer en de hele hermandad komt van stal. Gelukkig is Wim op de
laatste pagina weer thuis. Wel honderd keer gelezen. Het boekje staat nog in de kast!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten