
Het blijkt al snel, ik ben een blije en gelukkige
baby. En sinds enig besef is de eerste Seideravond, als ook héél Pésach mijn
favoriete Joodse feest. Het gezin, aangevuld met een oom en een tante, het
doorgeven van het verhaal, de traditie. Het overdadige eten… Voor mij als
jongste is de vrome taak weggelegd de grote matzedoos van Hollandia van de
provisiekast naar de eetkamer te tillen. En vice versa. Verguld van zo’n
loodzware klus, ik ben immers amper groter dan de hoogte van de doos en moet
mijn armpjes erom heen knellen. Vergelijk maar met mijn kleinzoon Levi, bijna
twee jaar! Inclusief een trapje van de hall naar de gang waar de provisiekast
is, een trap van drie treden. In mijn herinnering enorm. Wanneer je als
volwassene nog ’s terugkomt blijkt het een trapje van niks te zijn. En ook de
dozen met matzes lijken steeds kleiner.
Zoals vaker valt Pésach dit jaar gedeeltelijk samen
met Pasen. Twee van de acht dagen. Dus hier en nu voor al mijn niet-Joodse
vrienden en lezers een van harte bertse Paasdagen en ik hoop dat je alle eieren
in de tuin zult vinden. Wat een pokkenklus was dat steeds. Of je al dan niet
verwekt bent met Pésach, het maakt niets uit. Pésach staat voor de deur. Geniet
van al het lekkers en ik wens je een koosjerePésach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten